Aandelen zijn en blijven een risicokapitaal en beleggen een onzekere zaak. Daarom is het noodzakelijk dat de wetgever de belegger optimaal beschermt - vooral als het om een onervaren belegger gaat. Maar daar wringt het schoentje.

Vrij spel voor malafide verkopers

De Belgische wetgever loopt immers hopeloos achter op de feiten. Het geval van Aristophil, een investeerder die kapitaal ronselde bij kleine spaarders en beleggers om te beleggen in zeldzame brieven en manuscripten, toont dit duidelijk aan. Na een huiszoeking werd Aristophil eind december 2014 failliet verklaard en liet daarbij duizenden gedupeerde investeerders na. Het ontbreken van een wettelijk kader bij dit type beleggingen gaf de malafide verkopers immers vrij spel.

Crowdfunding zonder garanties

Maar ook voor het populaire crowdfunding, waarbij ondernemers bij het grote publiek op zoek gaan naar financiële middelen, is er nog steeds geen duidelijk wettelijk kader. Als je dus mede-eigenaar wordt van een kunstwerk, een app voor de smartphone, een toneelstuk of de 'next big thing' in IT, ben je op geen enkele manier beschermd tegen wanpraktijken. Wat natuurlijk jammer is voor jonge, innovatieve bedrijven en kunstenaars die elders moeilijk geld bij mekaar kunnen krijgen.

Herdefiniëring nodig

De FSMA (Financial Services and Markets Authority) dringt er daarom bij de wetgever op aan om de definitie van beleggingsinstrumenten uit te breiden om zo toezicht te kunnen uitoefenen op een breder scala aan producten.

Voor meer achtergrond over deze topic, verwijzen we je ook graag door naar het interview met Geert Lenssens in Moneytalk (20/03/2015). Als verdediger van enkele Belgische gedupeerden van de failliete investeerder in manuscripten Aristophil en actief in onder meer de dossiers Lernout & Hauspie, Fortis en Arco, werpt hij een heel eigen licht op deze lacune in onze wetgeving.

Beeld: http://www.freedigitalphotos.net/